καλόθελος

-η, -ο (Μ καλόθελος, -ος και -η, -ο(ν)

(για πρόσ.) καλοπροαίρετος, καλόγνωμος, καλής προθέσεως, αγαθός («πᾱσα ψυχή καλόθελη», Λίβ. και Ρόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού καλοθελής].